ماجرای قتل پدر المیرا شریفی مقدم چیست؟

المیرا شریفی مقدم، گوینده شبکه خبر متولد سال ۱۳۶۰ در تبریز است. شریفی مقدم حدود ۷ سال است که با شبکه خبر همکاری می‌کند، وی دانشجوی رشته میکروبیولوژی دانشگاه آزاد نیز هست. ایشان همسر داوود عابدی گزارشگر ورزشی شبکه خبر نیز هستند.

المیرا شریفی‌مقدم، مجری اخبار تلویزیون با انتشار عکسی از کودکی خود، از شب وحشتناکی نوشت که پدرش را به قتل رساندند.

المیرا شریفی‌مقدم، گوینده شبکه خبر که چند سال پیش برای نخستین بار از ماجرای قتل پدرش، پرده برداشت، بار دیگر به مناسبت سالگرد این واقعه، خاطره خود از آن شب ترسناک را نوشت.

شریفی‌مقدم با انتشار عکسی از خود در آغوش پدرش نوشت: «ساعت پنج و بیست و پنج دقیقه عصر نوزدهم دی هفتاد و دو، من و برادرم منتظریم که پدرو مادرمون برگردند خونه، صدای کمک میاد! دوباره کمک! با سومین کلمه کمک، صدای بابام رو شناختم. جلوی ورودی خونه حمله میکنند برای سرقت کیفش و وقتی مقاومت میکنه، به قتل میرسه. بیست و پنج سال گذشته و دو نفر قاتل هنوز پیدا نشده‌اند. هرچقدر بزرگتر میشم، اون شب وحشتناک پررنگتر درنظرم دیده میشه.»

او میگوید:در سال ۱۳۶۰ به دنیا آمدم. دانشجوی ترم آخر رشته میکروبیولوژی دانشگاه آزاد تهران شمال هستم و از سال ۷۹ از طریق آزمون‌های شبکه خبر وارد این شبکه شدم.

اولین خبری هم که در این شبکه خواندم، فروردین سال ۱۳۸۰ بود که اخبار جوان بود. دو ماه بعد بلافاصله به من اخبار پزشکی – تخصصی شبکه خبر را پیشنهاد دادند و کم کم همین روند ادامه داشت تا اینکه در حال حاضر گوینده مرکزی شبکه خبر هستم. به عبارتی تمامی ارتباطات، گفتگو‌های خبری و اخبار فوری دو گوینده ثابت دارد که در هر شیفت هفت ساعت باید حضور داشته باشند تا این اخبار را پوشش دهند.» پس با این حال باید بر همه چیز واقف باشید. می‌گوید: متاسفانه یا خوشبختانه به همین شکل است. باید به تمامی اتفاقات و رویداد‌های جهان به ویژه سیاسی آگاهی داشته باشید. شریفی مقدم هم اکنون گوینده مرکزی شبکه خبر می‌باشد و چند سالی است که با شبکه خبر همکاری می‌کند.

ماجرای کشته شدن پدر

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، المیرا شریفی‌مقدم که چند سال پیش برای نخستین بار از ماجرای قتل پدرش، پرده برداشت، بار دیگر به مناسبت سالگرد این واقعه، خاطرهٔ خود از آن شب را نوشت.

شریفی‌مقدم با انتشار عکسی از خود در آغوش پدرش نوشت: «ساعت پنج و بیست و پنج دقیقه عصر نوزدهم دی هفتاد و دو، من و برادرم منتظریم که پدرو مادرمون برگردند خونه، صدای کمک می‌یاد! دوباره کمک! با سومین کلمه کمک، صدای بابام رو شناختم. جلوی ورودی خونه حمله می‌کنند برای سرقت کیفش و وقتی مقاومت می‌کنه، به قتل می‌رسه. بیست و پنج سال گذشته و دو نفر قاتل هنوز پیدا نشده‌اند. هرچقدر بزرگتر می‌شم، اون شب وحشتناک پررنگتر درنظرم دیده می‌شه.»