افزایش حقوق بازنشستگان به آذر ماه هم رسید | افزایش حقوق بازنشستگان به همراه مژدگانی یلدایی + فیلم

پایگاه خبری تحلیلی بازار بورس:

نمایندگان مجلس با تصویب بند «خ» ماده ۲۹ سنوات کار و سن بازنشستگی موافقت کردند.بر اساس این بند سن بازنشستگی به صورت پلکانی به ازای سنوات باقی مانده از خدمت افزایش پیدا می‌کند.

تصمیم فوری مجلس درباره محاسبه حقوق بازنشستگان

نگرانی از تصمیم مجلس درباره سن بازنشستگی سال هاست کارشناسان و حتی مسئولان، به ناترازی شدید صندوق‌های بازنشستگی هشدار می‌دهند.

این هشدار‌ها درحالی است که دریافتی بیمه پردازان پس از سی سال کار، حتی کفاف هزینه‌های یک زندگی معمولی را هم نمی‌دهد. وعده‌ها برای همسان سازی حقوق بازنشستگان و افزایش مستمری بازنشستگی نیز نتوانسته است باری از مشکلات این قشر کم کند. حرکت شتابان جمعیت کشور به سمت پیری و افزایش شمار بازنشستگان، به پیچیدگی اوضاع دامن زده است، تا جایی که هفته پیش، مجلس شورای اسلامی موافقتش با افزایش سن بازنشستگی را اعلام کرد. تصمیم یادشده موافقان و مخالفانی دارد. در این گزارش سراغ صدا‌های کمترشنیده شده رفتیم؛ کسانی که سرمایه صندوق‌های بازنشستگی از دسترنج آن‌ها تأمین شده است و حق دارند درباره مصوبه‌ای نظر بدهند که زندگی شان را مستقیم و غیرمستقیم تحت تأثیر قرار خواهد داد.

«بنویسید یک کارگر بازنشسته این حرف‌ها را زده است؛ کسی که بعد از سال‌ها کار بدون بیمه و بعد هم اشتغال به یک شغل سخت و زیان آور، سرانجام توانست با ۲۲ سال سابقه بیمه بازنشسته شود.»

حاج رضا دلی پردرد دارد از قانونی که تا تأیید نهایی و ابلاغ، یک گام فاصله دارد. تصویب این قانون را نوعی تناقض می‌داند و در توضیح آن می‌گوید: جمعیت افراد جوانی که دنبال کار می‌گردند، کم نیست. ظرفیت‌های اشتغالی که باید ایجاد می‌شد هم نشده است. به جای اینکه زمینه را برای بازنشسته شدن نیرو‌های قدیمی فراهم کنند تا فضا برای نسل جوان فراهم شود، سن بازنشستگی را افزایش می‌دهند!

او افزایش سن امید به زندگی در کشور به عنوان یکی از دلایل بیشترکردن سن بازنشستگی را توجیه می‌داند و‌ می‌گوید: می‌گویند ما در اسلام چیزی به نام بازنشستگی نداریم. بله نداریم، اما معنی اش این نیست که نباید سازوکار بازنشستگی قانونی داشته باشیم. تا جایی که ما از علما و بزرگان شنیدیم، چیزی که در ادبیات دینی ما مذمت شده، دست از کار کشیدن است. باید شرایط به سمتی برده شود که افراد با سال‌ها سابقه کار و بیمه پردازی، از حداقل‌ها برای زندگی آبرومندانه برخوردار باشند، بعد بتوانند تجربه شان را در اختیار کشور و نسل جوان قرار دهند.

موضوع دیگری که موافقان افزایش سن بازنشستگی مطرح می‌کنند و آن را محل نقد می‌داند، تجربه کشور‌های پیشرفته در افزایش سن بازنشستگی است: اینکه از تجربه این کشور‌ها استفاده کنیم، خوب است، به شرط اینکه محدود به همین مورد نباشد. بد نیست عزیزان مسئول در رسیدگی به امور معیشتی افراد شاغل و بازنشسته هم نیم نگاهی به کشور‌های موفق بیندازند.

خبر‌هایی مبنی بر برخی سوءمدیریت‌ها در دولت‌های مختلف در قبال صندوق‌های بازنشستگی را شنیده و از اینکه منابع این صندوق‌ها درست مدیریت نشده، گله‌مند است. او‌ می‌گوید: اگر مدیریت موفقی داشتند، هم وضعیت دریافتی من بازنشسته بهتر، محترمانه‌تر و در تراز یک ایرانی شرافتمند بود و هم به افزایش سن بازنشستگی آن هم با این شتاب نیاز نبود.

رضا به بدهی چندصدهزار میلیارد تومانی دولت به تأمین اجتماعی اشاره می‌کند و‌ می‌گوید: نگاه دولت‌ها در دهه‌های گذشته به سازمان تأمین اجتماعی به عنوان یک قلک اختصاصی بوده است. هزینه‌های سنگین و ناسنجیده را روی دوش این سازمان گذاشتند و سهمشان را پرداخت نکردند. واقعیت این است که دولت‌ها در ادوار گذشته، از جیب کارگر و بازنشسته برای خودشان محبوبیت خریدند.

هزینه کم کاری و ندانم کاری و ناتوانی آن‌ها را من کارگر که هر روز سفره ام دارد کوچک‌تر می‌شود، نباید بپردازم. خلاصه حرف این بازنشسته تأمین اجتماعی در جمله پایانی اش است؛ اینکه صندوق‌های بازنشستگی را باید بیمه گذار‌ها که سرمایه گذاران این صندوق‌ها هستند، اداره کنند، نه شرایطی مثل امروز که صاحبان بیمه کمترین حق را در انتخاب مدیران دارند.

افزایش سن بازنشستگی شامل چه کسانی میشود

تولیدکننده نسکافه و کافی میکس است و همه سابقه بیمه پردازی اش به سال‌هایی محدود می‌شود که کارفرما بوده است. مهدی آشورزاده، چهل وشش ساله است و برایمان دلیل می‌آورد که چرا با افزایش سن بازنشستگی موافق است: از من می‌پرسید، بازنشستگی‌ها با سن وسال فعلی در کشور ما، هم به کارگر و هم به کارفرما ضرر می‌زند. می‌بینی طرف هنوز به پنجاه و پنج سالگی نرسیده، بازنشسته شده است. درحالی که هنوز می‌تواند کار کند. خودش هم مایل است، اما از ادامه کار محروم می‌شود. تجربه‌ای که در این سال‌ها به دست آورده است و به درد خودش و مملکت می‌خورد، از گردونه خارج می‌شود. حیف است واقعا!